شعر زیبا

این روزها شعرم نمی آید

دیگر شعر مرا نمی گوید

آنزمان که شعر می بافتم

برف می آمد...

دانه های سپید عاشقی بر زبانم

مرثیه ی عشق می راند

و ارتش کلمات مغزم هم

تارو پود احساساتم را به تیر می کشید...

آن زمان

اندوهم ماهانه بود

اما

اکنون عادتی دارم بس طولانی...

حسرت وشور بختی در من قل قل میزند...

شاید بهتر باشد

زمانی اجاق بی کسی ام را خاموش کنم

سر بگذارم به سر تنهایی خود

و از وهم بی کسی ام باردار شوم...

لب بگذارم بر لب خاموشی خود

و با حسرت هایم به خواب روم ...

می دانید؟

عشق و عاشقی را

مدت هاست قورت داده ام و جنون

جنون تنها فرزند من است...

راستی؟

اگر روزی از من سراغ پدرش را گرفت

به او چه بگویم؟

یادم آمد

یقینا به او خواهم گفت

"پدرش یک قهرمان بود"

آری این بهتر است...


((آیناز کیانی))



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:






موضوعات مرتبط: عاشقانه ها ، شعر عاشقانه ، ،
برچسب‌ها:

تاريخ : یک شنبه 11 بهمن 1394برچسب:شعر,شعر عاشقانه,شعرزیبا,شعرناب, | | نویسنده : یه مرد |

لطفا از دیگر مطالب نیز دیدن فرمایید
.: Weblog Themes By SlideTheme :.


  • ساح